wirus

coś się stało mojej Muzie

ostatnio stała się jakaś taka ślicznie szczęśliwa

nic tylko mi wysyła zdjęcia, że kwitnie

trochę to podejrzane, bo przecież nasze relacje przypominają ostatnio intensywność  komunikacyjną z nastolatkiem; bardziej krótkie, nieartykułowane dźwięki niż dialog

chyba mnie zdradza! stała się natchnieniem kogoś innego!

moje serce już się chciało złamać, ale pogoda była zbyt piękna.

postanowiłem coś z tym zrobić

wzmocniłem zawiasy i zamek w szafce, a następnie poszedłem kupić mocny sznur dla mojej muzy, żeby była tylko moim natchnieniem

kiedy wyszedłem na dwór, zobaczyłem coś bardzo dziwnego: wszyscy byli w maskach! 

co to się porobiło?! 

sytuacja jest na tyle dziwna i poważna, że przemogłem obrzydzenie i sprawdziłem w mediach 

WIRUS

wszyscy mają chodzić w maskach! 

i to nie ważne czy na pięknym obliczu czy na szpetnej mordzie! 

a więc piękno już jest nieistotne... 

miażdżące zwycięstwo równości...

po tylu latach...

potworne... 

a przede wszystkim niesprawiedliwe!

sprawdziłem szybko co ze sprawiedliwością 

jeśli wszyscy obecni w banku mają maski, no to złodzieje muszą kraść bez...

sprawdziłem co u złodziei

policja musi teraz pilnować zwykłych obywateli, więc poprosiła złoczyńców o wyrozumiałość

przerażenie oblało mnie zimnym potem. 

postanowiłem sprawdzić jeszcze tylko jedną wartość, która mnie interesuje

okazało się, że kościoły zamknięte, więc  trzeba zadawać się z innymi

jednocześnie zakazano bliskości, która wyklucza rękoczyny, przez przepisowe dwa metry ograniczenia relacji międzyludzkich  

J A  P I E R D Z I E L Ę ... nasza cywilizacja legła w gruzach, a ja nawet nie wiedziałem, bo byłem w pracy.

roztrzęsiony poszedłem spotkać się ze swoją Muzą, przekonany, że sztuka obroni się sama

- a ty co się tak szczerzysz? - zagadnąłem uprzejmie acz podejrzliwie

- CZEEEEŚŚĆĆ- uśmiechnęła się do mnie i mnie pocałowała

a więc wirus ją też zaatakował

moja Muza... miła i wylewna...

mam w domu dwie cytryny, na ten jej słodki uśmiech powinno pomóc, ale tak naprawdę, na to nie ma lekarstwa...

- i co my teraz zrobimy? - zapytałem zrezygnowany

położyła moją głowę na swoich kolanach,

wpatrzony w morskie fale przymusowych wakacji, usłyszałem jej zainfekowany sielanką głos:

- chwilo trwaj!

a ona NIEtrwała