pięknu stanowcze nie!

moja Muza wysłała mi swoje zdjęcie

bardzo śliczna jest, okazało się, moja Muza

no, ale w takim razie, czemu ja nie jestem znanym i wybitnym?! 

skoro moja Muza jest taka śliczna, to ja już powinienem być Szekspirem i Dantem Aligierim

albo jeszcze bardziej!

jestem niezwykle wyczulony na niesprawiedliwość, więc nic dziwnego, że od razu zidentyfikowałem że to niesprawiedliwe

postanowiłem znaleźć winnego

a ściśle mówiąc winną, bo przecież od razu wiadomo,że to jej wina, tylko jak to udowodnić?

jestem również bardzo odważny, więc przełknąłem ślinę przed sprowokowaniem konfrontacji

- dlaczego ty jesteś taka zgrabna i ładna?!! wywrzeszczałem moje frustracje, udając że to komplement

- spędzam wieczory aktywnie co sprawia, że mam zgrabną sylwetkę, a zgrabna sylwetka umożliwia mi spędzanie wieczorów aktywnie- uśmiechnęła się bezczelnie, dowodząc, że czas spędzony ze mną, wyraźnie poprawił jej umiejętność zażywania logiki. 

hmmm

a więc to dlatego moje wieczory są raczej nostalgiczne i spokojne - pomyślałem wgapiony w moją łysinę i brzuszysko...

poziom nostalgii od razu podskoczył, kiedy zdałem sobie sprawę, że dawno temu ja też byłem piękny i młody

no i co tu teraz robić? 

przecież na świecie panuje presja piękna i atrakcyjnego wyglądu nie po to, żeby dręczyć niewinnego mnie, 

skoro ja już byłem piękny i młody, niech się teraz inni męczą

poza tym, piękno duszy jest nieśmiertelne i nie do zweryfikowania przez tak płytkie kategorie jak próżność! 

postanowiłem wypowiedzieć bezwzględną wojnę pięknu!

zrobiłem zdjęcie swojej szpetnej mordy i złośliwie wysłałem mojej Muzie!

wiem, trochę okrutnie, ale wojna to wojna!